Rozdział 11

   Isabelle była jak porażona prądem. Co Clary sobie myślała?! Zdradzała chłopaka, który mógł zginąć przez jej brata, z którym się właśnie obściskiwała. Clary była pierwszą osobą, którą Jace pokochał swoim sercem, przed którą się otworzył i pokazał swoją wrażliwość. Była pierwszą dziewczyną z którą się całował, z którą czuł się naprawdę dobrze. A ona? A ona, kiedy Jace, którego podobno kochała umierał, udawała wolną i świetnie się przy tym bawiła. Po chwili usłyszała głos za sobą.
-I jak tam? Coś się działo, kiedy spaliśmy?-spytał się Alec
-I to dużo-odparła Izzy
-Czemu nas nie obudziłaś?
-Chcieliście oglądać kazirodztwo?
-Co?!-oboje z Magnusem krzyknęli
-Tak, właśnie tak. Nasza cudna, święta Clary obściskuje się z Sebastianem.
-Pokaż-powiedział Magnus i wziął od niej urządzenie-No to mamy problem
-Czemu?-zapytał się Alec ubierając świeżą koszulkę
-Bo Clary.....jakby to powiedzieć.....potocznie mówiąc jest naćpana.
-Dobre! Tłumacz dziewczynę, która zdradza swojego umierające chłopaka, z bratem, i to własnym!-krzyknęła Isabelle
-Serio. Jaki kolor oczu ma normalnie Clary?
-Zielony-powiedział Alec, a Magnus dziwnie się na niego popatrzył-Spokojnie, pamiętam to, bo Jace odkąd pojawiła się Clary cały czas mówił o tych jej pięknych oczach....
-Isabelle, jaki Clary ma teraz kolor oczu?
-Błękitny.....
-Czyli?-spytał się Magnus
-Sebastian coś jej dosypał.
-Bingo! Jednak Hodge czegoś was tu uczył.
-Musimy iść tam po nią!
-Jeden problem. Sebastian zamknął drzwi runą-powiedział Alec
-A od kiedy nie możemy otworzyć drzwi?-spytała się Izzy
-On ma większą siłę, Isabelle-powiedział Magnus-Jako demon może robić rzeczy, których nawet ja nie umiem
-Co z Ciebie za Czarownik?! Powinni Cię zwolnić!-krzyknęła Isabelle
-Nie denerwuj się tak. Ta runa, jak każda inna musi przestać działać-powiedział Alec
-A za ile ta się wyczerpie?-zapytała Iz
-Za około 2-3 godziny-odparł Magnus
-Czyli zjemy coś i idziemy na misję ratowania Clary.
-Dokładnie. Chodź, Isabelle. Zrobię ci kawę-powiedział Magnus
-No dobrze.....-odpowiedziała smętnie idąc za Aleckiem i Magnusem, którzy trzymali się za ręce. Kiedy byli wystarczająco daleko, pobiegła do zbrojowni. Przebrała się w rzeczy na polowanie, schowała w kieszenie noże, nożyki, wzięła też 3 miecze. Potem poszła do Jace'a, który nadal był w izbie chorych. Zostawiła przy nim karteczkę do Magnusa, wiedząc że na pewno przed misją pójdzie zobaczyć co z nim. Potem ruszyła do pokoju Clary, po czym usłyszała kroki.
-Czemu tutaj do cholery jesteś?!-zapytał Magnus
-Przygotowywałam się do misji
-To zjedz to szybko i idziemy-powiedział podając jej muffinkę niskokaloryczną i kawę.
-Dzięki, ale nie trzeba.
-Chcę mieć sprawnego Nefilim, a nie takiego który zamiast mnie bronić, zemdleje.
-Dam radę.
-Albo zjesz i idziesz albo zostajesz.
-No dobra-wzięła i szybko zjadła, bo była bardzo głodna po nocy. Chwilkę później czuła się o wiele lepiej.
-No to idziemy-powiedział Magnus i wymówił zaklęcie, po czym wszyscy zniknęli.